daar zijn we weer!

Er zijn bijna vier weken verstreken van mijn tijd in Suriname en wat heb ik het toch naar mijn zin. Misschien dat ik te druk was met genieten i.p.v. een blogje schrijven..  maar de laatste dagen regent het nogal, dus ik heb mijn laptop er maar weer bij gepakt!

Inmiddels heb ik dan ook weer het één en ander meegemaakt..   met zijn drieën hebben we een sunset tour gedaan, dit houdt in dat je met een boot dolfijnen spot en daarna naar Commewijne gaat (een oude plantage). Het was een leuke tocht, alleen het dolfijnen spotten ging niet zo lekker. We hebben namelijk alleen een paar vinnen boven het water uit zien komen, maar ik heb ze dus wel gezien! We moeten positief blijven ;)

Afgelopen week heb ik eigenlijk voornamelijk stage gelopen, aan het zwembad gegeten, 3 keer koffie gedronken bij Zus&Zo, de stad in geweest en luizenmoeder gekeken. We kunnen natuurlijk niet achter blijven...  

In het huisje gaat eigenlijk alles prima! Zelfs het wennen aan een koude douche gaat ons prima af en (jaja) we hebben een nieuwe huisgenoot! Althans demi dan..  Er spookt namelijk al een tijdje een salamander door haar kamer. Toen we ons beesie ontdekten, waren we lichtelijk in paniek, maar Sam vertelde ons dat zo’n beesie hartstikke handig is! hij zou namelijk alle insecten opeten die, die tegenkomt!  Het is dus eigenlijk een mini stofzuiger. Nu hopen we maar dat hij ook nog een keer de keuken gaat doen..

Qua eten hebben we nog niet veel bijzonders op.. het is voornamelijk rijst met kip of bonen. Echt dik wordt je daar niet van, maar volgende week gaan we naar de markt en daar kun je typische Surinaamse gerechten eten!

De stage is deze week iets minder interessant.. op het moment hebben we 4 patiënten en een zorggast. Als personeel ben je met zijn drieën of vieren, dus druk hebben we het niet. We hebben het wel heel gezellig onderling in het ziekenhuis! Er wordt veel gelachen en in maart hebben we een personeelsuitje. Wat nog wel erg wennen is, is dat ik door iedereen zuster Emma wordt genoemd, dat de dokter dan ook met dokter aangesproken moet worden en dat je iedereen u noemt.  Het kost me nog iets wat moeite, maar ook daar wordt weer om gelachen. Met het ‘’bedrijf’’ op zich, zit er nog geen vooruitgang in, eigenlijk meer achteruitgang. Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen en of het ziekenhuis alle eindjes aan het elkaar kan knopen..

Voor nu houd ik even op met schrijven en hoop ik dat ik volgende keer iets meer inspiratie heb.. maar dat komt vast wel goed!